“ควบม้าศึกย่ำหนทางอันทอดยาวหลังม่านป่าได้พบเจ้าหลบเร้นกายท้องฟ้ากว้างใหญ่ ผืนแผ่นดินไร้ขอบเขตชีวิต สงคราม ความตายล้วนไม่อาจพรากรักจากหัวใจ”??“กาลเวลาปลิดชีพบุหงาร่วงหล่น ไร้ปราณียามราตรี มิอาจข่มใจให้หลับตาเผ้ารอดวงจันทรา ดั้นเมฆมาเยี่ยมเยือนผู้คนหมื่นพัน ปรารถนาเพียงท่านผู้เดียว”
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น