ก็มิเคยรู้จักคำว่ารักแท้ หากเมื่อแรกเหยียบสวรรค์เก้าชั้นฟ้า 'หล่างทู่จื่อ' กลับ
ประสบรักแรกพบต่อ 'ผู้เฒ่าจันทรา' ที่ไม่ได้แก่ชราดั่งเรื่องเล่าซ้ำยังมีใบหน้า
งดงามดั่งหยกสลัก เซียนผู้ทำหน้าที่ผูกชะตารักแต่ตัวเขากลับไม่สนใจเรื่อง
ความรัก ไร้รัก ไร้อารมณ์ และแสนจะเย็นชา
แต่หล่างทู่จื่อกลับคิดว่า ถ้ายังเพียรพยายาม หากไม่รักในวันนี้ ต้องมีสักวันที่
เขาหันมารักนางแน่ แม้จะต้องลงไปเกิดยังโลกมนุษย์เพื่อเกี้ยวท่านเซียน นาง
ก็ยอมทำ
แต่การจะให้เซียนผู้ที่ผูกชะตาด้ายแดงคนทั่วหล้า แต่กลับไม่ยอมผูกพันชะตา
หัวใจกับสตรีนางใดรู้จักคำว่ารักนั้น มันยากยิ่งนัก! นอกจากไม่ได้หัวใจของเขา
กลับมา ยังต้องพบกับความเจ็บปวดทุกชาติ ทั้งที่ผู้เฒ่าจันทราก็เตือนแล้ว แต่
ยิ่งนานวันหัวใจของนางก็ยิ่งลำลึกจนไม่อาจถอนตัว...
"ต้องให้ข้าพยายามสักกี่ชาติ ท่านถึงเอ่ยคำว่ารักกับข้าได้"
"จะกี่ชาติก็ไม่มีวัน อย่าพยายามทำตัวให้เจ็บปวดอีกเลย"
คำโปรยน่าสนใจ ^^
ตอบลบขอบคุณค่ะ❤️