หกหมื่นปีก่อนมหันตภัยหุนตุ้นพลันบังเกิดขึ้น เขาได้แต่ทนมองดูนางแตกสลายกลายเป็นธุลี...เพื่อช่วยสามพิภพไว้ หกหมื่นปีต่อมา นางหวนคืนมา ทว่า...การพบเจอกันใหม่ทุกอย่าง ล้วนแปรเปลี่ยน พวกเขากลับกลายเป็นคนแปลกหน้า เหตุใดผู้ที่เคยสนิทสนมจึงมาแปรผัน เหตุใดรักที่เคยมีให้กันพลันสูญสลาย? จากคนที่เคยใกล้ชิดที่สุดกลับไม่อาจฉุดรั้งคืนสู่วันวาน ถ้าเป็นเช่นนั้น... หลังแทงกระบี่นี้ออกไป ไป๋เจวี๋ย ข้าจะแค้นท่านไปตราบชั่วชีวิต บัดนี้บนสวรรค์เหลือเทพบรรพกาลอยู่เพียงสี่องค์ สามองค์แรก เป็นเทพอันเที่ยงแท้ มีเพียงองค์สุดท้าย...ที่เล่าขานกันว่า แม้เปลือกนอกจะกอปรด้วยเกียรติยศ แต่แท้จริงแล้วกลับอ้างว้างเดียวดายอย่างที่สุด ทว่า...ทั่วสามพิภพแปดดินแดน นอกจากเทพบรรพกาลทั้งสามแล้ว สรรพชีวิตทั้งหลายไม่เว้นแม้แต่เทพเซียน ก็ยังต้องก้มกายเรียกขาน "นาง" ด้วยความเคารพและยามใดที่แม้แต่เทพบรรพการทั้งสามยังต้องค้อมเอวแสดงความเคารพ "นาง" เมื่อนั้นจึงจะเป็นจุดกำเนิดของเรื่องราวที่แท้จริง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น